Uzun geziler öncesi karavanımızla uyum sağlama, birbirimizi tanıma gezisi rotası bu defa Kapadokya. İki günlük kısa bir gezi. Dört kişiyiz. İki kişi karavanda iki kişi araç üstü çadırda konakladık.
İlk gecemizi Kızıl Çukur vadisine nazır bir düzlükte geçirdik. Sabah beşte bir gürültü koptu. Çöp kamyonu çöpleri alıyor diye düşündüm. Çöp almak ne kadar sürebilir ki, bitmek bilmez… Merakla araç üstü çadırımın kapısını açtığımda ağzım açık kaldı. Gökyüzü balon dolu. Gürültü ise hazırlanan balonlardan geliyor. Kalkış pistlerine üç adım mesafede konaklamışız.
Avanos, Kızılırmak kıyılarını güzel değerlendirmiş. Belediyesini tebrik ederim. Uzun uzun yazmayacağım. Göreme ve Zelve klasik gezilerimizi yaptık.
Şimdi balonları seyredelim. Üzerine tıklamak sureti ile fotoğrafları büyütebilirsiniz…
Nihayet karavanımıza kavuştuk. Çekme karavan ama araziye dayanıklı imalat. Klasik adıyla offroad… Dağ-dere-tepe için ideal. Uzun gezilere çıkmadan önce bir yakın çevre yapalım, alışalım, eksiklerimizi görelim istedik. bu amaca uygun en yakın ve ideal yer Delmece ve Karlık yaylaları. İki gün Delmece, bir gün Karlık’da konaklarız planı yaptık.
Bu arada, sohbet esnası bahsi geçince Özkan ve Ayşe Mutlucan çifti de katılmak istedi. Onlar da araç üstü çadır aldılar ve ilk kez deneyim yaşayacaklar…
13 Nisan perşembe çıktık yola. Yeni Gürle kavşağında Özkan ile buluştuk ve Yeni Gürle kasabından mangallık nevale alışını tamamladık. Gemlik, Büyük Küçük kumla, Narlı sahil yolunu Narlı’da terk ederek Hayriye istikametine tırmanışa geçtik. Selimiye sonrası, Onna Tunç’un uçağının düştüğü alanda kısa bir mola verdik. Alan, Sezen Aksu tarafından düzenlenmiş, bir nevi anıtlandırılmış. Ama bakımsız ve perişan halde… Devamla, kısa süre sonra Delmece yaylasındayız. Ormanlar ile çevrili çayırlık bir alan. Suyu bol. Hayvan beslemek için ideal olmakla birlikte, hayvan besleyen kalmamış. Yayla evleri, çevre illerin varsıllarının yazlığına dönüşmek üzere.
İki gece buradayız. Yayla sakin, kimsecikler yok. Bunda ramazanın da etkisi var. Araçlar ve karavanı yerleştirme sonrası kamp pozisyonu aldık ve kamp ateşimizi yaktık. Yeme, içme, sohbet ve uyku.
Cuma sabahındayız. Bu gün Erikli Şelaleye yürüyeceğiz. Yaklaşık 14 km. Kahvaltı sonrası yola revan olduk. Yayla evlerini kuzeybatı istikametinde terk ederek ormana daldık. Bu bölgede defalarca Yudosk’u yürütmüştüm. Orman yollarının doğallığı kalmamış. RES’ler yüzünden uçak pisti genişliğinde traşlanmış. Yolumuz üzeri birkaç dev RES dibinden geçtik. Temiz enerji olması harika ama yer seçimi boş alanlar olması gerekirken, orman içlerine girilmesi hoş değil. Kesilen ağaçlar yanı sıra orman hayvanlarına zarar vermesi/rahatsız etmesi söz konusu.
Orman derinliklerine daldık. Ara sıra patika takip etsek de genellikle direk orman… İniş – çıkış, dere geçiş, minik şelaleler seyri eşliğinde Yayla yoluna ulaştık. Erikli şelaleye 2 km kaldı ama dik bir iniş bizi bekliyor.
Meşakkatli bir iniş sonrası iki dere kavşağına geliyoruz. Büyük suyu geçmek mümkün değil. Küçük dereyi aşarak, şelaleye zıt yürüyoruz. Bir geçit bulduktan sonra karşı kıyıya geçecek ve şelale istikametine yürüyeceğiz. Çok geçmeden asma köprüye ulaşıyoruz.şelaleye ulaşıyoruz.
Köprü, araçla gelenlerin park yerinden şelaleye yürüme yolu üzerine yapılmış. Yolumuz uzamamış oluyor ve kısa sürede şelaleye ulaşıyoruz. Şelale iki aşamalı dökülüyor. Birinci aşama yayvan, ikinci aşama ise daha dar ama daha yüksekten dökülüyor. Bu nedenle “Çifte Şelaleler” olarak hitap edenler de var. Ben Erikli orijinal adını tercih ediyorum. Şelaleler ve kendimiz fotoğraflandıktan sonra, meyvelerimizi atıştırıyor ve tekrar dönüş yoluna revan oluyoruz. Patika, asma köprü ve iki kilometrelik dik çıkış sonrası tekrar yayla yoluna çıkıyoruz. Dönüşte ormana dalmak yerine yoldan devam etmeyi tercih ediyoruz. Ekip yorgun ve kısa sürede ana kampa ulaşmak istiyorlar. Yorgunlukları tempo düşürdüğü ve yoldan gelecekleri için rehberlik gerekmediği düşüncesi ile izin istiyor ve ekipten kopuyorum. Ben kampa ulaştıktan yarım saat sonra ekip geliyor… Kamp ateşi, yemek – içmek ve sohbet klasik gecesi ardından uykuya çekiliyoruz.
Cumartesi sabahı geç kahvaltı yapıyoruz. Önceki yorgunluklarımızı atıyoruz. Bu arada Yudosk ekibi geliyor. Kısa bir muhabbet ardından onları uğurluyoruz. Bu gün kıran yaylaya yola çıkacağız. Toparlanıp yola revan oluyoruz. Ancak, büyük ve küçük dipsiz gölleri hiç görmedikleri için Özkan ve eşi görme talebinde bulunuyorlar. Benim aracı kıran yayla yol kavşağına park ederek, Özkan’ın araç ile büyük dipsiz göle gidiyoruz. Göl tamamen kamışla kaplanmış ve bir görsellik sergilemiyor. Küçük dipsiz göle gidiyoruz. Büyükten farklı olarak fevkalade bir görsellik sergiliyor. Göl çevresini yürüdükten sonra dönüşe geçiyoruz. Bizim aracı alarak peş peşe kıran yayla yoluna düşüyoruz. Yaylaya geldiğimizde tam bir hayal kırıklığı. Yayla evleri yok. Güzel bir göl var ama çevresinde konaklama için uygun alan bulamadık. Kısa bir durum değerlendirmesi sonrası Esenköy’e inmeye karar verdik.
Çok zevkli bir orman yolundan süzülerek indik ve daha inerken gözümüze bir konaklama alanı kestirdik. Çamlar arasında kartal yuvası gibi, ful deniz manzaralı …
Gün batımı eşliğinde akşam yemeği / sohbeti, kaliteli bir uyku ve sabah… Yeni bir gün ama dönüş vakti… Üç gün boyunca güneşli, limon tadında hava yaşadık. Kahvaltı öncesi, denize nazır sırtlarda kısa bir yürüyüş, kahvaltı ve dönüş…. Maalesef yine bitti…
Buraya kadar okumuşsanız e bir de yorum yazarsınız di mi?…
Beş büyük, iki küçük olmak üzere yedi adet Şelale Kaya Kütlenin içinden gürültü ile çağlıyor. Kapuzbaşı, dünyanın en yüksek dökülen ikinci şelalesi olarak geçiyor. Birinci Victoria Çağlayanı 100 m. den dökülürken, Kapuzbaşı 70 m. den dökülüyor. Amerika’da Niagara ise 55 m. den dökülüyor.
Babam Arif Baş, Köy Enstitüsü ilk mezunlarından. 2012 de kaybettik. Anısına her yıl farklı bir edebi dalda yarışma düzenliyoruz. Kuzenlerim şair yazar Haydar ve İbrahim Eroğlu kardeşler öncülük ediyorlar. 2017 de öykü, 2018 de şiir dalında gerçekleştirdik. Kazanan şair / yazarlarımıza ödüllerini, yine baba eseri olan Müze önünde düzenlenen tören ile veriyoruz. Her yıl ağustos ayının ilk haftası köyümüz ( Bahadın Beldesi ) şenlikleri oluyor. Biz de ödül törenimizi şenliklere denk getiriyoruz…
2018 ödül töreni sonrası kuzenim Haydar Eroğlu ( Hollanda’da yaşıyor ) gezmek istedi. Benim aklıma Kapuzbaşı şelaleleri düştü. Hem coğrafi olarak bize yakın hem de yıllar önce gördüğüm bu doğa harikasını hafızamda canlandırmak istedim. Köyden bir çocukluk arkadaşım, Süleyman Ünalmış’da bize katıldı ve düştük yollara…
Kapuzbaşı, Kayseriye 165, Yahyalı ilçesine 65 km uzaklıkta. Kayseri – Adana il sınırına yakın kayseri topraklarında. Derin bir vadinin yamaçlarından 30 ila 70 m. yükseklikten yedi adet şelale dökülüyor. Aladağların karlarından ve Aladağ yedi göller ( 3.100 m. ) den besleniyor. Her bir şelale bir dere yaratacak kadar su taşıyor ve birleşerek Zamantı Irmağına karışıyor.
Şelalelere adını veren Yahyalı Kapuz Başı köyünde Otel, Pansiyon ve Yemek olanakları mevcut. Sıcak günlerin hafta sonları ve tatil günleri çok kalabalık oluyor. Halkımızın piknik tarzından uzak olmak ve sakinlik isteyenlerin hafta içini tercih etmeleri önerimdir…
Dört kafadar olarak, Sorgun Bahadın kasabasından hareketle yaptığımız günübirlik bir gezi… Hattuşa Çorum’un ilçesi Boğazkale’de. İdari olarak Çorum’a bağlı ancak Yozgat’a daha yakındır. Çorum 85, Yozgat 45 kilometre… Hattuşa, 400 yıl boyunca hititlere başkentlik yapmıştır. Hattuşaş olarak da anılır ancak bu yanlış bilgidir. Gerçeği Hattuşa…
1986 yılında UNESCO Dünya Miras Listesi’ne alınan Hattuşa (Çorum, Boğazköy), Hitit İmparatorluğunun başkenti olarak Anadolu’da yüzyıllar boyu çok önemli bir merkez olmuştur. Önceleri ilk sahipleri olan Hattiler tarafından “Hattuş” olarak adlandırılan şehir, Hitit egemenliğine geçtikten sonra “Hattuşa” adını aldı. M.Ö. 1700’lerde Kuşşara şehrinin kralı Anitta tarafından alınan Hattuşa, yine Anitta tarafından yıkıldı. Yazılı kayıtlarda Anitta ilk Hitit kralıdır. Yaklaşık yüzyıl kadar sonra şehir, I. Hattuşili tarafından tekrar kurularak 400 yıldan uzun bir süre hüküm sürecek olan bir uygarlığın başkenti haline getirildi. Günümüzde görülebilen ve büyük çoğunluğu Büyük Kral IV. Tudhaliya dönemine ait olan kalıntılar arasında tapınaklar, kraliyet konutları ve surlar bulunmaktadır.
Hitit uygarlığı en az Mısır Uygarlığı kadar eski ve zengin bir uygarlıktır. Hititlerle Mısırlılar arasında yapılan Kadeş Antlaşması metin tabletleri Boğazkale’de bulunmuştur. Ayrıca, Hattuşa’nın en büyük ve etkileyici kutsal mekanı, şehrin dışında yeralan, yüksek kayalar arasında saklanmış Yazılıkaya Kaya Tapınağı’dır. Tapınak’ta 90’tan fazla tanrı, tanrıça, hayvan ve hayal ürünü yaratıklar kaya yüzeyine işlenmiştir.
Hattuşa ve Yazılıkaya’nın keşfi 1834 yılında olmuştur.1835-1894 yılları arasında çeşitli yabancı arkeologlar tarafından ferdi çalışmalar yapılmış ; 1904 yılından itibaren ise Alman Doğu Kültürleri Araştırma Merkezi tarafından kazı çalışmaları başlatılmıştır.1939 yılından bu yana da kazılar, aralıksız olarak devam etmektedir.
Boğazkale; Hattuşa ve Yazılıkaya ören yerleri 02.10.1998 tarihinde Milli Park olarak ilan edilmiştir.
Alacahöyük
Eski Tunç Çağı ve Hitit çağında çok önemli bir kült (dini tören) ve sanat merkezi olan Alacahöyük’te 4 uygarlık çağı açığa çıkartılmıştır. Alacahöyük’te 1. uygarlık çağı, Hellenistik, Roma, Bizans, Selçuklu-Osmanlı dönemleri ile temsil edilmektedir. 1. kültür katta, Geç Frig çağında höyüğün her yanı iskan edilmiştir. Küçük evlerden oluşan bu kat, seramiğine göre, M.Ö. 650’den daha eski değildir.Mabedi, büyük yapıları, özel-blok evleri, sokakları, büyük küçük su kanalları, şehir suru, biri kabartmalı ortastadlarla süslü sfenksli, diğeri poternli anıtsal kapılarıyla Hitit İmparatorluk Çağı’nın müstahkem olmayan, düz ovaya kurulan tipik temsilcisi höyüğün 2. kültür katını oluşturur.
Kalker temel üzerine andezit bloklarla inşa edilmiş olan Sfenksli Kapının genişliği 10 metredir. O, bir yolla bağlandığı büyük mabedin anıtsal geçididir. Alacahöyük 3. uygarlık katını Eski Tunç Çağı (M. Ö 2500-2000) oluşturur. Hitit kültürüne kaynaklık eden kültürlerin önde geleni olan yerli Hatti uygarlığı’nın aydınlanmasında çok katkıları olan Alacahöyük Eski Tunç Çağı hanedan mezarları, bu çağın en önemli buluntularıdır. İntramural mezarlar özel olarak ayrılmış bir alanda toplanmıştır. Dört yanı taşla örülmüş dikdörtgen mezarlar ahşap hatıllarla(kiriş) kapatılmış, damları üzerine kurban edilmiş sığır başları, bacakları yerleştirilmiştir. Altın, gümüş, elektrum, bakır, tunç, demir ve değerli taşlardan oluşan zengin ölü hediyeleri onların hanedana ait olduklarını göstermektedir. Çoğu altın, gümüş kapların dövme, dökme, kakma teknikleri, altın mücevheratın ince süsleri uzun bir gelişmenin ürünleridir. 4.kültür katını oluşturan Geç Kalkolitik Çağ ana toprak üzerine kurulmuş ilk uygarlıktır.
