Nihayet karavanımıza kavuştuk. Çekme karavan ama araziye dayanıklı imalat. Klasik adıyla offroad… Dağ-dere-tepe için ideal. Uzun gezilere çıkmadan önce bir yakın çevre yapalım, alışalım, eksiklerimizi görelim istedik. bu amaca uygun en yakın ve ideal yer Delmece ve Karlık yaylaları. İki gün Delmece, bir gün Karlık’da konaklarız planı yaptık.
Bu arada, sohbet esnası bahsi geçince Özkan ve Ayşe Mutlucan çifti de katılmak istedi. Onlar da araç üstü çadır aldılar ve ilk kez deneyim yaşayacaklar…
13 Nisan perşembe çıktık yola. Yeni Gürle kavşağında Özkan ile buluştuk ve Yeni Gürle kasabından mangallık nevale alışını tamamladık. Gemlik, Büyük Küçük kumla, Narlı sahil yolunu Narlı’da terk ederek Hayriye istikametine tırmanışa geçtik. Selimiye sonrası, Onna Tunç’un uçağının düştüğü alanda kısa bir mola verdik. Alan, Sezen Aksu tarafından düzenlenmiş, bir nevi anıtlandırılmış. Ama bakımsız ve perişan halde… Devamla, kısa süre sonra Delmece yaylasındayız. Ormanlar ile çevrili çayırlık bir alan. Suyu bol. Hayvan beslemek için ideal olmakla birlikte, hayvan besleyen kalmamış. Yayla evleri, çevre illerin varsıllarının yazlığına dönüşmek üzere.
İki gece buradayız. Yayla sakin, kimsecikler yok. Bunda ramazanın da etkisi var. Araçlar ve karavanı yerleştirme sonrası kamp pozisyonu aldık ve kamp ateşimizi yaktık. Yeme, içme, sohbet ve uyku.
Cuma sabahındayız. Bu gün Erikli Şelaleye yürüyeceğiz. Yaklaşık 14 km. Kahvaltı sonrası yola revan olduk. Yayla evlerini kuzeybatı istikametinde terk ederek ormana daldık. Bu bölgede defalarca Yudosk’u yürütmüştüm. Orman yollarının doğallığı kalmamış. RES’ler yüzünden uçak pisti genişliğinde traşlanmış. Yolumuz üzeri birkaç dev RES dibinden geçtik. Temiz enerji olması harika ama yer seçimi boş alanlar olması gerekirken, orman içlerine girilmesi hoş değil. Kesilen ağaçlar yanı sıra orman hayvanlarına zarar vermesi/rahatsız etmesi söz konusu.
Orman derinliklerine daldık. Ara sıra patika takip etsek de genellikle direk orman… İniş – çıkış, dere geçiş, minik şelaleler seyri eşliğinde Yayla yoluna ulaştık. Erikli şelaleye 2 km kaldı ama dik bir iniş bizi bekliyor.
Meşakkatli bir iniş sonrası iki dere kavşağına geliyoruz. Büyük suyu geçmek mümkün değil. Küçük dereyi aşarak, şelaleye zıt yürüyoruz. Bir geçit bulduktan sonra karşı kıyıya geçecek ve şelale istikametine yürüyeceğiz. Çok geçmeden asma köprüye ulaşıyoruz.şelaleye ulaşıyoruz.
Köprü, araçla gelenlerin park yerinden şelaleye yürüme yolu üzerine yapılmış. Yolumuz uzamamış oluyor ve kısa sürede şelaleye ulaşıyoruz. Şelale iki aşamalı dökülüyor. Birinci aşama yayvan, ikinci aşama ise daha dar ama daha yüksekten dökülüyor. Bu nedenle “Çifte Şelaleler” olarak hitap edenler de var. Ben Erikli orijinal adını tercih ediyorum.
Şelaleler ve kendimiz fotoğraflandıktan sonra, meyvelerimizi atıştırıyor ve tekrar dönüş yoluna revan oluyoruz. Patika, asma köprü ve iki kilometrelik dik çıkış sonrası tekrar yayla yoluna çıkıyoruz. Dönüşte ormana dalmak yerine yoldan devam etmeyi tercih ediyoruz. Ekip yorgun ve kısa sürede ana kampa ulaşmak istiyorlar. Yorgunlukları tempo düşürdüğü ve yoldan gelecekleri için rehberlik gerekmediği düşüncesi ile izin istiyor ve ekipten kopuyorum. Ben kampa ulaştıktan yarım saat sonra ekip geliyor…
Kamp ateşi, yemek – içmek ve sohbet klasik gecesi ardından uykuya çekiliyoruz.
Cumartesi sabahı geç kahvaltı yapıyoruz. Önceki yorgunluklarımızı atıyoruz. Bu arada Yudosk ekibi geliyor. Kısa bir muhabbet ardından onları uğurluyoruz. Bu gün kıran yaylaya yola çıkacağız. Toparlanıp yola revan oluyoruz. Ancak, büyük ve küçük dipsiz gölleri hiç görmedikleri için Özkan ve eşi görme talebinde bulunuyorlar. Benim aracı kıran yayla yol kavşağına park ederek, Özkan’ın araç ile büyük dipsiz göle gidiyoruz. Göl tamamen kamışla kaplanmış ve bir görsellik sergilemiyor. Küçük dipsiz göle gidiyoruz. Büyükten farklı olarak fevkalade bir görsellik sergiliyor. Göl çevresini yürüdükten sonra dönüşe geçiyoruz. Bizim aracı alarak peş peşe kıran yayla yoluna düşüyoruz. Yaylaya geldiğimizde tam bir hayal kırıklığı. Yayla evleri yok. Güzel bir göl var ama çevresinde konaklama için uygun alan bulamadık. Kısa bir durum değerlendirmesi sonrası Esenköy’e inmeye karar verdik.
Çok zevkli bir orman yolundan süzülerek indik ve daha inerken gözümüze bir konaklama alanı kestirdik. Çamlar arasında kartal yuvası gibi, ful deniz manzaralı …
Gün batımı eşliğinde akşam yemeği / sohbeti, kaliteli bir uyku ve sabah… Yeni bir gün ama dönüş vakti… Üç gün boyunca güneşli, limon tadında hava yaşadık.
Kahvaltı öncesi, denize nazır sırtlarda kısa bir yürüyüş, kahvaltı ve dönüş…. Maalesef yine bitti…
Buraya kadar okumuşsanız e bir de yorum yazarsınız di mi?…
Çok güzel bir trekking parkuruydu🥰
Oğuz Abi hayırlı uğurlu olsun ,Allah kaza bela vermeden kullanmayı nasip etsin; sen ,ben ,bizler gibi doğa insanlarının geldiği son nokta karavancılık sanırım, etrafımda bir çok kişi bende dahil karavanlandık ,bir gün bir yerlerde denk gelmek ümidi ile iyi gezmeler….
Harikasın Ali. Karavanınla İznik’e beklerim.
inşallah en yakın zamanda